Heldinnen dragen hun tas zelf | Prentkaarten
Die tijd schreven zij aan de zijkant van een knopendoos, onderaan een vest, achter op een haardkleed, op hun handtas of op iets van een ander dat je zelf niet kon dragen, omdat het te groot was, of te zwaar vanbinnen.
Die vrouwen gingen mee op reis en deden dan gelegenheden aan, om voor te dragen tijdens een high-tea voor sjieke dames, voor vrijwillige spijbelaars of voor dienstweigerende soldaten.
Die heldinnen werden en voorlazen uit de wanten waarvan ze wisten, zonder ook maar iets uit hun duimen te zuigen, ermee te liften langs stoffige wegen, zonder naar een bekende weg te vragen.
Wie hun tas nu leest, van binnen en van buiten, volgt hun daden, schrijft ze in verzen om zich heen - brieven en sonnetten voor elkaar en voor zichzelf - om hun namen nooit meer te vergeten.
